میاندوآب
میاندوآب در شهرستان میاندوآب در استان آذربایجان غربی ایران قرار دارد.جمعیت این شهر در سال ۱۳۹۵ برابر با ۱۳۴،۴۲۵ نفر بوده که به زبان ترکی آذربایجانی صحبت میکنند.
آنچه باید بدانید
[ویرایش]شهر میاندوآب مرکز شهرستان میاندوآب در استان آذربایجان غربی با پهنهای حدود ۱۰ کیلومتر مربع قرار دارد. شهر میاندوآب به دلیل اینکه میان سیمینه رود و زرینه رود قرار گرفته است «میان دو آب» نامیده شده است. میاندوآب بدلیل قرار گرفتن در مسیر راه تبریز ـ مراغه ـ سنندج و ارومیه و پیوند دادن استانهای آذربایجان غربی و شرقی و کردستان از جایگاه ارتباطی و نظامی و استراتژیک ویژهای برخوردار است. هلاکوخان مغول روستای حسین آباد را که در چند کیلومتری جنوب شهر میاندوآب قرار دارد، به پایتختی تابستانی خود انتخاب کرد. در گذر تاریخ، مردان گوناگونی چون مادها، ماناها، اورارتوها، سلجوقیان، ترک و مغولها در این ناحیه سکونت یافتهاند.
وارد شدن
[ویرایش]گردش در شهر
[ویرایش]شهرستان میاندوآب دارای جاذبههای گردشگری بسیاری از جمله آبانبار شاه تپه، مسجد تاریخی طاق، آبشار اوزان، آبشار اولامچی، رشته کوه جاناقا، رودسیمینه رود وزرینه رود، پل تاریخی میرزا رسول، پل تاریخی کوسه لر، حمام طبیعی حیدر باغی، غار جیبکلو، امام زادهها، پارک زیبای گوللرباغی ، پارک آذربایجان ، پارک شهیدباکری ، پارک معلم ، پارک هادی ، پارک ساحلی آتا و آنا، شهربازی پارک ملت و مناظر طبیعی بسیار زیبایی میباشد.
دیدنیها
[ویرایش]- موزه میاندوآب. اشیای به نمایش گذاشته شده در این گنجینه مربوط به دورههای پیش از تاریخ، هزاره اول میلاد، دورههای تاریخی ۱۵۰۰تا ۳۰۰۰ سال پیش، دورههای اسلامی ۱۴۰۰سال قبل و عصر حاضر است. از دیگر بخشهای این گنجینه آثار مربوط به گنجینه مردم شناسی است که در آن مجسمههای مختلف با لباسهای محلی به نمایش گذاشته شده است. هماکنون در گنجینه شهرستان میاندوآب آثاری چون اشیا سنگی، سفالی، فلزی، سکه و پارچه متعلق به شهرها و مناطق مختلف کشور از جمله تپه سیلک کاشان، تپه حسنلو نقده، اشیاو ابزار آلات مفرغی لرستان و نیشابور، گرگان و آثاری از منطقه اسماعیلآباد و عمارلو رودبار به نمایش گذاشته شده است.
- سد زرینه رود.
- مسجد تاریخی طاق. مسجد طاق قدیمی ترین مسجد شهرستان میاندواب با بیش از دو قرن قدمت یکی از زیباترین جلوههای معماری اسلامی در آذربایجان غربی است. خان بیگلر بیگی حاکم مراغه مسجد طاق میاندواب را در سال ۱۲۰۲ هجری قمری ساخت. بنای مسجد به صورت شبستانی ستون دار با پوشش طاق و گنبد است که این پوشش از ۹ گنبد کوچک تشکیل شده که بر طاقها و چهارستونهایی به شکل مکعب استوار است. طاقها از آجر با ملات گچ و پی مسجد از سنگ و دیوارها از خشت ساخته شده است. این مسجد در سالهای اخیر به صورت کامل مرمت شده و به شماره ۱۹۴۹ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
- گؤیتپه. تپه تاریخی
- پل تاریخی میرزا رسول. این پل تاریخی در ۵ کیلومتری میاندوآب بر روی رودخانه سیمینه رود بنا شده است. این اثر که قدمت آن به دوره قاجاریه میرسد در حال حاضر، در کنار جاده میاندوآب به ارومیه واقع شده است. طول این پل ۵۲ متر و تعداد دهانههای آن ۷ دهانه میباشد. مصالح بکار رفته در این بنا در قسمت پایهها و سیل شکنها، سنگ و در بقیه قسمتها آجر میباشد. این بنا به شماره ۲۰۶۸ در فهرست آثار ملی ثبت شده است.
- تالاب قره گؤل.
- قلعه هلاکوخان (حسینآباد).
- بقعه تاج الدین علی، در ۴۵ کیلومتری میاندوآب و ۱۵ کیلومتری شهر چهاربرج. بنای اولیه آن بصورت ۴ گوش با گنبدهای مدور بوده و به تازگی با خودیاری مردم بنای بزرگتری در اطراف آن ایجاد گردیده بطوریکه بنای اولیه در مرکز قرار گرفته است. زائران زیادی خصوصاً در ایام ماه مبارک رمضان و ماههای محرم و صفر از این مکان بازدید میکنند.
- پل کوسالار، در ۱۰ کیلومتری شمال شرقی میاندوآب در مسیر جاده میاندوآب به شهر چهار برج در روستای کوسهلر(کوسالار). پل کوسه لر بر روی کانالی به نام «آجی گوبی» که از زرینه رود منشعب است، ساخته شده است. با توجه به نوع ساخت آن قدمت این پل به اواخر دوره قاجاریه برای ارتباط میان دو طرف کانال آب میرسد. پل کوسه لر دارای ۲ پایه است که با لاشه سنگ و ملات آهک بر روی پیهای نه چندان محکم استوار گشتهاند پایهها ۶/۱ متر عرض و ۵/۴ متر طول و در جهت مخالف جریان آب دارای آب شکنهای مثلثی میباشند که هم اکنون بقایای آنها باقی مانده است. طول آب شکنها حدود ۱ متر و ارتفاع پایهها و آب شکنها از کف پل تا قسمت پایه طاقها ۵/۱ متر میباشد.
ساختمان پل دارای سه دهانه یا چشمه است که طول آنها ۲ متر و ارتفاع آنها از کف پل ۲/۳ متر میباشد و با آجر و ملات آهک ساخته شده است. در حال حاضر این پل متروکه میباشد و پیشنهاد میشود پس از مرمت با همان کاربری سابق خود جهت عبور عابر پیاده استفاده شود.
داش تپه
[ویرایش]داش تپه به اعتبار آثار قلعه مانندی که روزگاری بر فراز آن بوده و دهانه آن با وسایل و مصالح لازم و با نهایت مهارت مسدود شده است در کنار روستای داش تپه در حوالی میاندوآب قرار دارد. در سمت شرقی تپه، محل یک درب ورودی به درون تپه دیده میشود که از ساروج و آهک ساخته شده است، اهالی محل، اقدامات زیادی برای ورود به تپه (درون قلعه) انجام دادهاند که تاکنون بی نتیجه مانده است. محققین و باستانشناسان بسیاری از این تپه دیدن کردهاند و مقداری از بقایای ظروف سفالین خرد شده در اطراف تپه یافتهاند. بین اهالی شهر مشهور است که قبر زرتشت پیامبر پاک آیین ایرانی درون این تپه قرار دارد. این تپه هنوز جز آثار باستانی به ثبت نرسیده است.
به علت وجود ۲ تپه سنگی، یکی کوچک و یکی نسبتاً بزرگ این روستا را داش تپه نامدهاند. در خاکبرداریهایی که در دهه ۶۰ در اطراف تپه بزرگ به منظور انتقال خاک و لاشههای سنگ این تپه برای ساخت یک بند آبی انجام گرفت، مشخص شد که اطراف این تپه یک قبرستان بسیار قدیمی است که مردگان در آن یا درون خمرههای سفالی بزرگ و یا همراه با چندین خمره سفالی دفن شدهاند. متاسفانه از آن زمان تاکنون حفاریهای غیر مجاز بسیاری در این منطقه صورت گرفته و وجب به وجب آن توسط افراد سودجو کاوش شده است. اطراف تپه کوچک نیز محل زندگی انسانهای قد یم بوده و قدم به قدم آن حاوی آثار سفالی و ... میباشد. در سالهای دهه ۴۰ یا ۵۰ عدهای از باستانشناسان خارجی کتیبهای بسیار قد یمی را از این تپه کنده و با خود بردهاند. در آن زمان تنها کسی که میتوانسته به زبان فارسی صحبت کند، آقای احمد زاده ساکن میاندوآب بوده که در آن زمان به عنوان سپاه دانش در این روستا خدمت میکرده است و در در زمان بردن کتیبه به کمک اهالی محل کتیبه را به کسانی که همراه خارجیان با بالگرد به روستا آمده بودند راهنمایی را در مورد محل کتیبه ارائه داده بود. ایشان بعداً در دبیرستانهای میاندوآب به عنوان دبیر تاریخ مشغول خدمت شدند. نام صحیح این روستا داش تپه یعنی تپه سنگی میباشد (داش در زبان ترکی به معنی سنگ و تپه به همان معنی مشخص تپه می با شد).
شاه تپه (قیرخپیلله)
[ویرایش]در فاصله ۲۳ کیلومتری از شهر میاندوآب و در جوار روستای اسلام تپه (شاه تپه) تپهٔ صغرهای وسیعی قرار گرفته که از قراری محل استقرار حاکم و شاه نشین بوده است. آثار موجود بر روی این کوه شامل طاق و پله بوده است که در خود کوه حجاری شدهاند حدوداً ۳۶ عدد پله به سمت داخل کوه حجاری شده و بر بالای پلهها بصورت ار یب و موازی با پله طاق گهوارهای تراشیده شده است. این اثر به دلیل تعدد پلهها به قیرخ پلله نیز مشهور است. قدمت آن به هزاره اول قبل از میلاد میرسد.
قلعه جان آقا
[ویرایش]بزرگ ترین قلعه نظامی ماناییها به نام قلعه جان آقا در ساحل شمال زرینه رود و در ارتفاعات کوه مجاور روستای جان آقا از توابع شهرستان میاندوآب واقع است.
از ویژگیهای این قلعه کوهستانی که مهم ترین قلعه نظامی در منطقه بوده، میتوان به انتخاب مکان، استفاده از مصالح سنگی بدون ملات در ساختمان دژ، بهرهگیری از خط رابط برای تسهیل و تسریع حرکت سربازان در قلعه و اسکان نیروهای نظامی در فضاهای داخلی تعبیه شده موجود در حصار دژ اشاره نمود. دژ نظامی جان آقا با قالایچی یا زیرتو مرکز اقوام مانایی هم دوره بوده و متعلق به هزاره اول پیش از میلاد که حفاظت شمال زیرتورا برعهده داشته است. طول این دژ بیش از ۲۵۰ متر و ارتفاع دیوارههای آن نیز با توجه به وضعیت منطقه بین ۸۰ تا ۱۸۰ سانتیمتر متفاوت است که در خط الراس نظامی به طرز بسیار ماهرانهای بدون استفاده از ملات و با چیدن سنگهای بزرگ بر روی هم ساخته شده است.
این قلعه به صورت خطی در کوه ساخته شده و دو دیوار پهن سنگی و با ستونهایی که از آن به عنوان اتاقک جهت نگهداری سربازان ساخته شده تشکیل شده است. خط رابط حرکت سربازان و هفت پیوند چهار گوش در فاصلههای مشخص در جبهه بیرونی از جمله مهم ترین بخشهای این دژ به شمار میآیند و از خط رابط برای تسهیل و تسریع در حرکت سربازان برای پوشش دادن نقاط ضعف دژ و از اتاقهای پیونهای آن برای اسکان نیروهای نظامی در هنگام یورش دشمنان استفاده میشد.
قلعه بختک
[ویرایش]قلعه بختک که بقایای خرابههای آن هنوز هم در شهر لیلان (مرکز بخش لیلان از توابع آذربایجان شرقی) قرار دارد، گویا توسط یکی از سرداران خسرو انوشیروان به نام بخدک ساخته شده است. ظاهراً علت احداث قلعه آزمودن قدرت نظامی و نشان دادن آن به شاهنشاه ساسانی بوده که توسط بخدک پیشنهاد شده بود. بنای قلعه بسیار محکم ساخته شده است. طبق آثار موجود، آب مورد نیاز قلعه را از چهار فرسنگی طوری به قلعه هدایت میکردهاند که غیر از خود بختک و تنی چند از مقربین او کسی از سرچشمه آب اطلاعی نداشته است.
باید انجام داد
[ویرایش]خریدن
[ویرایش]خوردن
[ویرایش]قند میاندوآب که معروف است و از چغندر های مرغوب ساخته می شود
نوشیدن
[ویرایش]خواب
[ویرایش]- هتل سهستاره برنجیان در خیابان امامخمینی