آلمانی در سفر

از ویکی‌سفر، راهنمای آزاد سفر


زبان آلمانی (Deutsch با تلفظ دویچ) یکی از زبان‌های گرمانیک است که بیش از ۱۰۰ میلیون گویشور در سراسر جهان دارد. آلمانی زبان رسمی کشورهای آلمان، اتریش و لیختن‌اشتاین و یکی از زبان‌های رسمی سوئیس، لوکزامبورگ و بلژیک است. این زبان در کشور نامیبیا در آفریقا نیز زبان ملی به شمار می‌رود. آلمانی همچنین در منطقه آلزاس و لورن در فرانسه، در استان تیرول جنوبی در شمال ایتالیا و در بخش‌های کوچکی در جنوب دانمارک گویشورانی دارد.

دستور زبان[ویرایش]

بسیار از زبان‌های اروپای شمالی از خانوادهٔ زبان‌های گرمانیک هستند. با این حال آلمانی بسیاری از قواعد دستوری خود را در طول تاریخ حفظ کرده است. در حالی که پیچیدگی زبان‌هایی همانند انگلیسی در طول تاریخ کاهش یافته است.

همانند بسیاری دیگر از زبان‌های اروپایی، در زبان آلمانی برای کلمه‌های تو و شما دو کلمه وجود دارد: du به معنی تو و Sie به معنی شما. عموماً Sie هنگامی بکار می‌کرد که شخصی را با عنوان آقا/خانم مخاطب خود قرار دهید. در صورتی که شخصی را با نام خود صدا کنید،‌ در ادامه استفاده از du (تو) قابل قبول خواهد بود. بطور کل آلمانی‌ها استفاده از Sie را در بیشتر شرایط (غیر از دوستان صمیمی) ترجیح می‌دهند و گاهاً اشخاصی که سال‌ها همکار بوده‌اند، همچنان همدیگر را با Sie خطاب می‌کنند.

اسم در آلمانی می‌تواند یکی از سه جنس تعریف شده را دارا باشد: مذکر، مونت و خنثی و حرف تعریف برای هر جنس متفاوت است. der برای مذکر،‌ die برای مونث و das برای خنثی. جنس اسم‌ها عمدتاً دلیل خاصی ندارند و تنها راه یادگیری آنست که به محض شنیدن معنی هر اسم، حرف تعریف آن را نیز یاد بگیرید. به عنوان مثال میز Tisch مذکر است، درب Tür مونث است در حالیکه دروازه Tor خنثی است. اسم‌هایی که به افراد دلالت می‌کنند، عمدتاً جنس‌شان با افراد یکی‌ست. مثلاً پدر Vatter مذکر و مادر Mutter مونث هستند. البته استثنائاتی هم وجود دارند. دختر Mädchen خنثی‌ست! پسوند chen- در انتهای هر کلمه جنس آن را خنثی می‌سازد.

ضمایر شخص ثالث با توجه به جنس متفاوتند: او (مرد): er او (زن): sie آن: es

زبان آلمانی دارای چهار حالت دستوری‌ست: حالت نهادی (nominative)، حالت مفعولی (accusative)، حالت مضافی (genitive) و حالت مفعولی غیر مستقیم یا انتسابی (dative). تفاوت این‌ها در جنس اسم و همچنین حالت مفرد یا جمع بودن آن است.

راهنمای تلفظ[ویرایش]

تلفظ کلمه‌های آلمانی با در نظر گرفتن قواعد تلفظ حروف، همان‌ چیزی‌ست که نوشته می‌شود و چندان دشوار نیست.

حروف صدادار[ویرایش]

a این حرف همانند a در انگلیسی آ تلفظ می‌شود. همانند آ در کلمه آبان

e این حرف تلفظی همچون اِ در کلمهٔ اسم دارد. مثال دیگر: اِ در اقدام.

i این حرف ای تلفظ می‌شود. همانند ای در کلمه پیر.

o این حرف اُ تلفظ می‌شود. همانند اُ در کلمهٔ خورد.

u این حرف او تلفظ می‌شود.

چهار حرف بعدی اوملاوت () نام دارند.

ä این حرف تلفظی بین a و e دارد، اما صدای آن به اِ نزدیک‌تر است.

ö این حرف معادل دقیقی در زبان فارسی ندارد. صدای آن چیزی تا حد زیادی مشابه اُ است اما دهان در زمان تلفظ آن گردتر می شود و بیشتر از قسمت جلویی دهان تلفظ می شود.

ü این حرف نیز روندی تقریبا مشابه با ö دارد. این حرف مانند او تلفظ می شود اما در تلفظ آن دهان گردتر می شود و در عمق کمتری از دهان تلفظ می شود.

حروف صامت[ویرایش]

بیشتر حروف صامت در آلمانی تلفظی مشابه با انگلیسی دارند،‌ چند تفاوت از این قرارند:

c قبل از e و i تلفظی همانند س دارد. در غیراینصورت ک تلفظ می‌شود.

g همواره گ تلفظ می‌شود و برخلاف انگلیسی هرگز بصورت ج تلفظ نمی‌شود.

j همواره ی تلفظ می‌شود.

q همواره کو تلفظ می‌شود. در همه موارد بعد از q حرف u بکار می‌رود.

r در بیشتر نقاط آلمان وقتی در ابتدای کلمه بکار رود همانند زبان فرانسوی تلفظی همچون ق خفیف دارد. اما وقتی در وسط یا انتهای کلمه بکار رود بصورت ر بسیار خفیف و کم صدا تلفظ می‌شود.

s در تمام موارد ز تلفظ می‌شود.

v در تمام موارد ف تلفظ می‌شود.

w در تمام موارد و تلفظ می‌شود همانند و در کلمه ورزش. هرگز آن را همانند انگلیسی عمیق تلفظ نکنید.

z در تمام موارد تس (ت ساکن به همراه س) تلفظ می‌شود.

ß که س تلفظ می‌شود. البته این حرف هیچگاه در ابتدای کلمه بکار نمی‌رود.

عبارات متداول[ویرایش]

عباراتی که در زندگی روزمره کاربرد دارند:

  • سلام (حالت رسمی): Guten tag (گوتِن تاگ)
  • سلام (حالت غیر رسمی): Hallo (هالو)
  • چطوری: Wie geht's (وی گِتس)
  • حال شما چطوره: Wie geht es Ihnen (وی گِت اس اینن)
  • خوبم. ممنون Gut, danke (گوت. دَنکِه)
  • اسم شما چیه: Wie heißen Sie (وی هایسِن زی)
  • اسمت چیه: Wie heißt du (وی هایست دوو)